(Αρχικά είμαι 23 χρόνων αδέσμευτη και χωρίς παιδιά).
Είδα πως είχα κάνει ένα νεογέννητο μωράκι μελαχρινό μικρούλη και όμορφο και πως έπρεπε να το ταΐσω πρώτη φορά…
στην αρχή κρατούσα ένα μπιμπερό με ζεστό γάλα να της δώσω (νομίζω ήταν κοριτσάκι) δοκίμασα το γάλα στο χέρι μου να δω αν είναι καυτό για να μην καεί το μωρό και μετά το δοκίμασα και στο στόμα να δω την γεύση.
Τελικά προσπαθούσα να θηλάσω αλλά δεν ήξερα πως γίνεται διότι ήταν πρώτη φορά που έπρεπε να ταΐσω ένα μωρό μετά από κάποιες προσπάθειες να βρω τον τρόπο να θηλάσω ξαφνικά το μωρό βρήκε τον τρόπο και θήλαζε μόνο του, εγώ χάρηκα που έτρωγε και το έδειχνα στον αδερφό μου που καθόταν δίπλα μου στον καναπέ…
μετά ήρθε η μητέρα μου και το μωρό είχε πλέον φάει, το σήκωσα ψηλά στα χέρια μου χαμογελώντας του και παίζοντας το και σκεφτόμουν πως πρέπει να ρευτεί τώρα…και το μωρό γελούσε…μου ζήτησε η μητέρα μου να την κρατήσει για λίγο και της την έδωσα….
και τότε με πήρε η αδερφή μου τηλέφωνο που βρισκόταν σε άλλο χώρο του σπιτιού (στο υπνοδωμάτιο ) να μου πει ότι έχει ξυπνήσει το κατσικάκι μου και πεινάει και πως βελάζει και δεν έχει όρεξη να το ακούει για να πάω να το πάρω…
εγώ χάρηκα που ξύπνησε και το κατσικάκι και σκεφτόμουν ότι έχω δυο μωράκια να φροντίζω ένα παιδί και ένα κατσίκι.
( στο σημείο εδώ να πω ότι δεν έχω στην πραγματική ζωή κατσικάκι κατοικίδιο αλλά μου αρέσουν πάρα πολύ και τα λατρεύω , επίσης στο όνειρο βρισκόμαστε στο πατρικό μου στο χωριό ενώ εγώ ζω πλέον στην πόλη σε άλλο σπίτι με την αδερφή μου)
στο όνειρο φαινόμουν χαρούμενη και ευτυχισμένη και ξύπνησα με το συναίσθημα << τώρα που είναι το μωρό μου;>>
στην πραγματική ζωή δεν είμαι καθόλου χαρούμενη και ευτυχισμένη για αγνώστους λόγους…
υπάρχει κάποια εξήγηση σε όλο αυτό ;;;;
