Όλα ξεκίνησαν όταν το παλιό μου σχολείο ξανά άνοιξε και εγώ μαζί με άλλους πήγα να βοηθήσω.
Μια καθηγήτρια μου έδωσε κίτρινη μπογιά για να βάψω τα πατώματα. Τα μαθήματα είχαν ξεκινήσει αλλά εγώ έβαφα, έτσι σε ένα διάλειμμα πήγα στην τάξη μου και έκατσα δίπλα στην καθηγήτρια μου, τα παιδιά όμως ήταν μακριά και αυτή τους είπε να με χαιρετήσουν.
Καθώς με χαιρετούσαν παρατήρησα αυτός, που ήξερε πως μου αρέσει, να σχηματίζει μια καρδιά. Στα εγκαίνια του σχολείου ήρθαν διάφορα σχολεία, ανάμεσα στα οποία και ο πρώην μου, και θα πραγματοποιούσαν διάφορα δρώμενα.
Αυτός όταν κατάλαβε πως ήρθε εκνευρίστηκε και κάποιες φίλες μου, μου είπαν πως μιλούσε για εμένα και πως θα είναι η συμπεριφορά του τώρα που ξέρω πως με θέλει και εκείνος.
Στα δρώμενα λοιπόν, στίβος, εγώ όταν είδα τον πρώην μου πήγα και τον αγκάλιασα και του μιλούσα γιατί είχαμε μείνει φίλοι. Κατάλαβα όμως πως εκείνος πίστευε πως εγώ θέλω πάλι τον πρώην.
Μετά ήρθε η ώρα να τρέξουν μαζί αυτός με τον πρώην και αυτός είχε αγριέψει αλλά τελικά δεν έκανε τίποτα κακό.
Στο τέλος ένας κοινός μας φίλος, μου είπε πως αυτός θέλει να λύσουμε ότι παρεξηγήσεις υπάρχουν και να προχωρήσουμε. Έτσι λοιπόν στον βραδινό χορό που θα γινόταν, θα συναντιόμασταν επιτέλους χωρίς θυμούς και ειρωνείες για να μιλήσουμε για τα πραγματικά μας συναισθήματα.
Καθώς έμπαινα στην είσοδο παρατήρησα την κίτρινη μπογιά και άκουσα μια φωνή πως έπρεπε να κάνω υπομονή και να ελπίζω...
