Όνειρο με σχολική τάξη ενώ είμαι απόφοιτη

Το όνειρο τούτο, ντυμένο με τα χρώματα της νοσταλγίας και της επιθυμίας, συνιστά ένα ενδόμυχο ταξίδι του ψυχισμού σε τόπους μνήμης, επιθυμίας και άρρητων συναισθημάτων. Ξεκινά εντός μιας σχολικής αίθουσας—ενός χώρου ο οποίος, για τους περισσότερους, φέρει το βάρος της πρώτης κοινωνικοποίησης, των πρώτων συγκινήσεων, αλλά και των πρώτων εκκρεμοτήτων που η ενηλικίωση συχνά αφήνει άλυτες.

Η παρουσία προσώπων από το παρελθόν, και ιδιαιτέρως ενός συγκεκριμένου συμμαθητή που απέκτησε για εσάς συναισθηματικό βάρος μετά το πέρας της σχολικής σας ζωής, λειτουργεί εδώ ως σύμβολο μιας επιθυμίας που δεν εκδηλώθηκε πλήρως ή που δεν βρήκε έκφραση στην πραγματικότητα. Η επανεμφάνισή του στο όνειρο ίσως μαρτυρεί την ύπαρξη μιας εσωτερικής ανάγκης επανασύνδεσης με το «τι θα μπορούσε να είχε υπάρξει». Δεν είναι σπάνιο για τον ανθρώπινο νου, ιδίως κατά τις ώρες του ύπνου, να επαναφέρει μορφές του παρελθόντος προκειμένου να επιτρέψει στην ψυχή να ανασυνθέσει συναισθήματα που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.

Το άγγιγμα στον μηρό, που εσείς δεν απορρίψατε, λειτουργεί ως συμβολική πράξη αποδοχής αυτής της παλιάς αλλά ζωντανής επιθυμίας. Δεν πρόκειται απλώς για μια ερωτική κίνηση, αλλά για μια κίνηση αναγνώρισης, επιβεβαίωσης και ίσως αποκατάστασης μιας σύνδεσης που η καθημερινότητα δεν επέτρεψε να ανθίσει.

Η μετάβαση από την αίθουσα στο κάμπριο είναι αξιοσημείωτη. Το κάμπριο—ένα ανοιχτό αυτοκίνητο—συμβολίζει την ελευθερία, την περιπέτεια και την έκθεση. Το γεγονός ότι το οδηγεί εκείνος, αν και στην πραγματικότητα δεν του ανήκει, υποδηλώνει ότι μέσα στο όνειρο αποκτά ρόλο καθοδηγητή της εμπειρίας, προσωποποιώντας μια φαντασιακή εκδοχή του εαυτού του: πιο τολμηρός, πιο εκδηλωτικός, πιο ριψοκίνδυνος. Το φιλί και η οικειότητα που ακολουθεί, αντανακλούν την αποδοχή αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας, μια επιθυμητή έκβαση που η συνείδηση δεν τολμά να διεκδικήσει στην εγρήγορση.

Τέλος, η επανάληψη του ονείρου από την αρχή ενδέχεται να δηλώνει είτε τη βαθιά σας επιθυμία να παρατείνετε τη φαντασιακή εκείνη στιγμή, είτε την αίσθηση ότι αυτό το κεφάλαιο δεν έχει ακόμη κλείσει – ότι ενδεχομένως υπάρχει κάτι που μένει να ειπωθεί ή να βιωθεί. Το όνειρο, με άλλα λόγια, επιμένει, γιατί ίσως κάτι μέσα σας επιμένει.