Οφείλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό το όνειρο γιατί έχει στοιχειώσει τη φαντασία μου.
Είχα κατέβει λέει με τα φιλαράκια μου μετά τη Βουλιαγμένη στην περιοχή Λιμανάκια για ρεβεγιόν. Και καθώς είχαμε καθίσει στο πέταλο ακούμε πολλά γκάζια, έναν ήχο απόκοσμο και πρωτάκουστο για τους περισσότερους απο εμάς.. Ενστικτωδώς και αστραπιαία κοιτάξαμε τον δρόμο και τι να δούμε... Ένα μαύρο 207 GT με ανθρακί ζάντες, πιθανότατα aftermarket έστριβε μανιωδώς με κόφτες και το μπλοκέ του κυριολεκτικά ξεμπάζωνε την κακής ποιότητας άσφαλτο του σημείου. Τρομάξαμε όλοι πολύ. Τόσο πολύ που θέλαμε να φύγουμε απο εκείνο το μέρος στη στιγμή. Αμέσως λοιπόν πηγαίνουμε στην στάση και παίρνουμε το Ε90 (αστικό λεωφορείο) που δεν αργεί να περάσει. Πιο κάτω λίγο πριν Βάρης Κορωπίου ξαναπετυχαίνουμε το 207 GT στο φανάρι να ρίχνει ξερογκαζιές. Προσπαθήσαμε να δούμε τον οδηγό αλλά τα τζάμια ήταν φιμέ κατράμι μαύρα. Όταν φτάσαμε Γλυφάδα κατεβήκαμε απο το λεωφορείο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Ήμασταν τόσο τρομαγμένοι απο το γεγονός που κανένας μας δεν μιλούσε. Σκεφτόμασταν όλοι ποιος ήταν ο οδήγος εκείνου του απόκοσμου και μυστηριώδους 207 που η εικόνα του τόσο πολύ μας στοίχειωσε.. Λίγο πιο κάτω είχαμε σταματήσει στην κόκκινη καντίνα στο ελληνικό και τρώγαμε χοτ ντογκ με πατάτες μαζί με κάτι παιδιά από τη Συρία που μόλις είχαμε γνωρίσει, ώσπου ως δια μαγείας ακούμε πάλι αυτό τον ήχο.. Μέχρι να γυρίσουμε να κοιτάξουμε το GT ήταν ήδη σταματημένο δίπλα μας, σα να ήθελε κάτι να μας πει.. Πήγαμε απο την πλευρά του οδηγού για να κοιτάξουμε μέσα, μάταια όμως γιατί το τζάμι ήταν τόσο μαύρο και το μόνο που φαινόταν ήταν μια αντρική σκιά του τρόμου να χαμογελάει πονηρά. Ώσπου εκεί συμβαίνει κάτι το τρομερό. Ακούμε τον ηλεκτρικό γρύλο να κατεβάζει σιγά σιγά το τζάμι και να αποκαλύπτεται το πρόσωπο του οδηγού.. Ήμουν εγώ! Πετάχτηκα απο τον ύπνο μου και αμέσως έτρεξα να δω εαν στο γκαράζ μου ήταν παρκαρισμένο το GT.. Φυσικά δεν έχω ούτε γκαράζ, ούτε GT.. Καθώς όμως επέστρεφα στο κρεβάτι μου παρατήρησα κάτι κόκκινο στη μπλούζα μου... Το μύρισα και ήταν σαν σάλτσα, σαν κέτσαπ.. Σαν απο το χθεσινό χοτ ντογκ; Δεν ξέρω τι να πιστέψω πια. Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;
Γειά σας και καλή σας χρονιά,
Οφείλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό το όνειρο γιατί έχει στοιχειώσει τη φαντασία μου.
Είχα κατέβει λέει με τα φιλαράκια μου μετά τη Βουλιαγμένη στην περιοχή Λιμανάκια για ρεβεγιόν. Και καθώς είχαμε καθίσει στο πέταλο ακούμε πολλά γκάζια, έναν ήχο απόκοσμο και πρωτάκουστο για τους περισσότερους απο εμάς.. Ενστικτωδώς και αστραπιαία κοιτάξαμε τον δρόμο και τι να δούμε... Ένα μαύρο 207 GT με ανθρακί ζάντες, πιθανότατα aftermarket έστριβε μανιωδώς με κόφτες και το μπλοκέ του κυριολεκτικά ξεμπάζωνε την κακής ποιότητας άσφαλτο του σημείου. Τρομάξαμε όλοι πολύ. Τόσο πολύ που θέλαμε να φύγουμε απο εκείνο το μέρος στη στιγμή. Αμέσως λοιπόν πηγαίνουμε στην στάση και παίρνουμε το Ε90 (αστικό λεωφορείο) που δεν αργεί να περάσει. Πιο κάτω λίγο πριν Βάρης Κορωπίου ξαναπετυχαίνουμε το 207 GT στο φανάρι να ρίχνει ξερογκαζιές. Προσπαθήσαμε να δούμε τον οδηγό αλλά τα τζάμια ήταν φιμέ κατράμι μαύρα. Όταν φτάσαμε Γλυφάδα κατεβήκαμε απο το λεωφορείο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Ήμασταν τόσο τρομαγμένοι απο το γεγονός που κανένας μας δεν μιλούσε. Σκεφτόμασταν όλοι ποιος ήταν ο οδήγος εκείνου του απόκοσμου και μυστηριώδους 207 που η εικόνα του τόσο πολύ μας στοίχειωσε.. Λίγο πιο κάτω είχαμε σταματήσει στην κόκκινη καντίνα στο ελληνικό και τρώγαμε χοτ ντογκ με πατάτες μαζί με κάτι παιδιά από τη Συρία που μόλις είχαμε γνωρίσει, ώσπου ως δια μαγείας ακούμε πάλι αυτό τον ήχο.. Μέχρι να γυρίσουμε να κοιτάξουμε το GT ήταν ήδη σταματημένο δίπλα μας, σα να ήθελε κάτι να μας πει.. Πήγαμε απο την πλευρά του οδηγού για να κοιτάξουμε μέσα, μάταια όμως γιατί το τζάμι ήταν τόσο μαύρο και το μόνο που φαινόταν ήταν μια αντρική σκιά του τρόμου να χαμογελάει πονηρά. Ώσπου εκεί συμβαίνει κάτι το τρομερό. Ακούμε τον ηλεκτρικό γρύλο να κατεβάζει σιγά σιγά το τζάμι και να αποκαλύπτεται το πρόσωπο του οδηγού.. Ήμουν εγώ!
Πετάχτηκα απο τον ύπνο μου και αμέσως έτρεξα να δω εαν στο γκαράζ μου ήταν παρκαρισμένο το GT.. Φυσικά δεν έχω ούτε γκαράζ, ούτε GT.. Καθώς όμως επέστρεφα στο κρεβάτι μου παρατήρησα κάτι κόκκινο στη μπλούζα μου... Το μύρισα και ήταν σαν σάλτσα, σαν κέτσαπ.. Σαν απο το χθεσινό χοτ ντογκ; Δεν ξέρω τι να πιστέψω πια. Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;