Ονειρεύτηκα χθες βράδυ ότι περπατούσα με το ταίρι μου σε παραλιακή λεωφορο. Η τοποθεσία και η θέα ήταν ειδυλλιακή με τον ήλιο να δύει στη θάλασσα και ψάχναμε να καθήσουμε σε ένα από τα πολλά καφέ μπαρ της λεοφωρου, όλα όμως ήταν γεμάτα με στριμωγμενο κόσμο που έδειχναν όμως να περνάνε καλα, απολαμβάνοντας και την υπέροχη θέα. Όμως επειδή δε μας άρεσε η ιδέα να στριμωχτούμε συνεχίσαμε για να βρούμε κάτι άλλο και τότε είδαμε ένα πολύ εντυπωσιακό κτήριο, νομίζω ξενοδοχείο με καφετέρια αλλά ο χώρος ήταν κτισμένος πάνω σε βράχια και ουσιαστικά το κτήριο ήταν σε μεγάλο ύψος. Άρχισαμε να περπατάμε το ανηφορικό μονοπάτι που μας οδηγούσε σε μια πόρτα του κτηριου που ήταν λίγο ανοιχτη και λίγο πριν φτάσουμε, καθώς το μονοπάτι γινόταν όλο και πιο δυςβατο γλιστρήσαμε και κρεμομασταν και οι δυο από ένα χέρι, όπως στις ταινίες, με τον κίνδυνο να πέσουμε από το μεγάλο ύψος. Ειδικά εγω, κυριολεκτικά κρατιόμουν από δυο δάχτυλα αλλά βρήκα το κουράγιο να κρατηθώ καλά και από τα δυο χέρια και να πατήσω στο σκαλί της πορτας. Τότε είπα στο σύντροφο μου να προσπαθήσει αλλά μου απάντησε ότι δεν είχε δυνάμεις και θα έπεφτε αλλά επέμενα και τον βοήθησα και ανεβηκε. Μπήκαμε στο χώρο και ανακαλύψαμε ότι ήμασταν στην κουζίνα του ξενοδοχείου και ότι κανονικά υπήρχε άλλη επίσημη εισοδος την οποία όμως δεν γνωρίζαμε. Εκεί ήταν δυο υπάλληλοι παραξενεύτηκαν που μπήκαμε από πίσω πόρτα και μας έφτιαξαν κάτι να πιουμε ενώ εγώ κοιτούσα τον κόσμο που ήταν πελάτες στην καφετέρια και έδειχναν άτομα υψηλής κοινωνικής και οικονομικής ταξης και ένιωθα άγχος να προχώρησω προς τα εκει. Επίσης παρατήρησα ότι η θέα ήταν προς μια πλατεία με λίγα δέντρα και ήταν σκιωδης αφού ο ήλιος έδυε από την άλλη πλευρά, εκεί που ήταν η παραλία και εγώ αναρωτιόμουν γιατί δεν έχτισαν το ξενοδοχείο με θέα προς την παραλία. Ο χωρος όμως ήταν πιο ανετος, κομψός, ησυχος σε αντίθεση με τα πολύβουα, στριμωγμένα μπαρ της παραλιακης. Πάντως νιώθαμε ανακούφιση που τα καταφέραμε να επιζήσουμε από την παρ'ολιγον πτώση μας. Και εκεί ξύπνησα. Δε ξέρω ακριβώς τι σημαίνει όλο το όνειρο, πάντως σαν ζευγάρι κάνουμε πολλές θυσίες για να χτίσουμε ένα μέλλον μαζί.
Ονειρεύτηκα χθες βράδυ ότι περπατούσα με το ταίρι μου σε παραλιακή λεωφορο. Η τοποθεσία και η θέα ήταν ειδυλλιακή με τον ήλιο να δύει στη θάλασσα και ψάχναμε να καθήσουμε σε ένα από τα πολλά καφέ μπαρ της λεοφωρου, όλα όμως ήταν γεμάτα με στριμωγμενο κόσμο που έδειχναν όμως να περνάνε καλα, απολαμβάνοντας και την υπέροχη θέα. Όμως επειδή δε μας άρεσε η ιδέα να στριμωχτούμε συνεχίσαμε για να βρούμε κάτι άλλο και τότε είδαμε ένα πολύ εντυπωσιακό κτήριο, νομίζω ξενοδοχείο με καφετέρια αλλά ο χώρος ήταν κτισμένος πάνω σε βράχια και ουσιαστικά το κτήριο ήταν σε μεγάλο ύψος.
Άρχισαμε να περπατάμε το ανηφορικό μονοπάτι που μας οδηγούσε σε μια πόρτα του κτηριου που ήταν λίγο ανοιχτη και λίγο πριν φτάσουμε, καθώς το μονοπάτι γινόταν όλο και πιο δυςβατο γλιστρήσαμε και κρεμομασταν και οι δυο από ένα χέρι, όπως στις ταινίες, με τον κίνδυνο να πέσουμε από το μεγάλο ύψος. Ειδικά εγω, κυριολεκτικά κρατιόμουν από δυο δάχτυλα αλλά βρήκα το κουράγιο να κρατηθώ καλά και από τα δυο χέρια και να πατήσω στο σκαλί της πορτας. Τότε είπα στο σύντροφο μου να προσπαθήσει αλλά μου απάντησε ότι δεν είχε δυνάμεις και θα έπεφτε αλλά επέμενα και τον βοήθησα και ανεβηκε.
Μπήκαμε στο χώρο και ανακαλύψαμε ότι ήμασταν στην κουζίνα του ξενοδοχείου και ότι κανονικά υπήρχε άλλη επίσημη εισοδος την οποία όμως δεν γνωρίζαμε. Εκεί ήταν δυο υπάλληλοι παραξενεύτηκαν που μπήκαμε από πίσω πόρτα και μας έφτιαξαν κάτι να πιουμε ενώ εγώ κοιτούσα τον κόσμο που ήταν πελάτες στην καφετέρια και έδειχναν άτομα υψηλής κοινωνικής και οικονομικής ταξης και ένιωθα άγχος να προχώρησω προς τα εκει. Επίσης παρατήρησα ότι η θέα ήταν προς μια πλατεία με λίγα δέντρα και ήταν σκιωδης αφού ο ήλιος έδυε από την άλλη πλευρά, εκεί που ήταν η παραλία και εγώ αναρωτιόμουν γιατί δεν έχτισαν το ξενοδοχείο με θέα προς την παραλία. Ο χωρος όμως ήταν πιο ανετος, κομψός, ησυχος σε αντίθεση με τα πολύβουα, στριμωγμένα μπαρ της παραλιακης. Πάντως νιώθαμε ανακούφιση που τα καταφέραμε να επιζήσουμε από την παρ'ολιγον πτώση μας. Και εκεί ξύπνησα. Δε ξέρω ακριβώς τι σημαίνει όλο το όνειρο, πάντως σαν ζευγάρι κάνουμε πολλές θυσίες για να χτίσουμε ένα μέλλον μαζί.