Είδα στο όνειρο μου μια γυναίκα με μαύρα μαλλιά, αδύνατη.
Ήμουν στο σπίτι της κι εκείνη προσπαθούσε να με ταΐσει διαφορά φαγητά που ήμουν σίγουρη πως μέσα είχαν κάτι.
Είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα για εκείνη. Θυμάμαι από μέσα μου να λεω: κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Το έλεγα ξανά κι ξανά.
Την είδα να βάζει κάτι στο φαγητό μου και μετά να μου δίνει ένα μπολ με φαγητό και μου είπε αυτό να το πάω σπίτι για να φάνε όλοι.
Σκέφτηκα πως μόλις φυγω από το σπίτι της θα πρέπει να κάνω εμετό για να βγάλω από μέσα μου όλα αυτά κι οποιαδήποτε να ξεφορτωθώ αυτό το μπολ.
Εκείνη φάνηκε να καταλαβαίνει πως μέσα μου προσευχομουν κι άρχισε να μιλάει σε μια άλλη γλώσσα.
Έλεγε πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Ήμουν σίγουρη πως έπρεπε να εξαφανιστώ από εκείνο το σπίτι αλλά δεν μπορούσα.
Ήταν θυμωμένη μαζί μου ενώ δεν είχα κάνει τίποτα κακό. Ένιωθα απαίσια.
Όταν ξύπνησα ακόμα έλεγα αυτή την συγκεκριμένη προσευχή και έτρεμα.
