Βρίσκομαι σε ένα μέρος σαν μεγάλο hall ψηλό και γκρι άνετο ευάερο και ένιωθα καλά.
Δεν είναι εμφανής η αρχή μήτε το τέλος του χώρου αυτού απλά ήταν πανύψηλος χώρος και από την άλλη άκρη ( από την οποία έβγαινε φως αλλά όχι εκτυφλωτικό σαν να ήξερα πως περπατώντας προς τα εκεί είχε μέρος με Ήλιο) έρχεται περπατώντας ένας άνδρας ήρεμος με μαύρα ρούχα
όχι κοστούμι όμως και μαλλιά ελαφρώς σπαστά πιο κάτω από τους ώμους και σε χρώμα καφετί μεταξύ σκούρου και ανοιχτού ( σαν τα δικά μου).
Δεν χαμογελούσε έντονα ούτε ήταν σκυθρωπός ήταν ήρεμος και με κοιτούσε.
Ένιωσα πως δεν τον έβλεπα πρώτη φορά και ότι τον ήθελα να είμαι μαζί του σαν να είχαμε φλερτ ( δεν τον έχω ξαναδεί απλά αυτό μου ήρθε στο όνειρο ως συναίσθηση ας πούμε) ...
Αγάπη μου, του λέω και με ήπια χαρά πηγαίνω προς εκείνον τον αγκαλιάζω ελαφρά. Αγάπη μου; Με ρωτάει ήρεμα και λέω απαλά ναι.
Με έχει ήδη αγκαλιάσει απαλά και εγώ σκέφτομαι να τον φιλήσω όχι στο στόμα όμως για να μην πει ότι τρέχω την κατάσταση και έτσι τον φιλάω στο μάγουλο.
Τον νιώθω τοτε να με ανασηκώνει με την αγκαλιά του και αγκαλιαζόμαστε σφιχτότερα και αισθάνομαι ότι πράγματι θέλουμε ο ένας τον άλλον όχι όμως σαρκικά ηδονικά μόνο αλλά κυριαρχεί το συναίσθημα.
Δεν ξέρω αυτόν τον άντρα στην πραγματική μου ζωή, δεν έχασα πρόσφατα κάποιο άτομο από τη ζωή μου.
Το γενικό συναίσθημα του ονείρου ήταν ισορροπημένο δηλαδή ναι μεν υπήρχε ηρεμία και ρομαντισμός όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό ήταν όλα μετρημένα αλλά με την καλή έννοια.
( Είμαι ελεύθερη κοπέλα χωρίς ερωτική ζωή, το αναφέρω σε περίπτωση που χρειάζεται)
Ευχαριστώ πολύ.
