Ήμουν σε μια αίθουσα χορού (της περιοχης μου που έκανα μπαλέτο όταν ήμουν μικρή) και στο όνειρο παρακολουθούσα ένα μαθημα χιπ χοπ.
Υστερα από αυτό το μαθημα, είχα μαθημα μπαλέτου με την δασκάλα που μου έκανε για πολλά χρόνια όταν ήμουν μικρή και έχω να την δω πολλά χρόνια διότι δεν μενει πλέον στην περιοχή μου.
Κάναμε την πρώτη άσκηση και αφού τελείωσε είπε μπροστά σε όλη την τάξη πως είμαι παρά πολύ καλή και όλοι άρχισαν να χειροκροτάνε.
Επίσης από πίσω μου ενώ χόρευα ήταν μαζεμένοι 3-4 άνδρες που κυριολεκτικά τους πατούσα ενώ χόρευα και δεν έφευγαν.
Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και ήταν κάποιοι συμμαθητές μου (με τον έναν από αυτούς να είναι αυτός που θέλω και που έχω κάνει κάτι μια φορά, θα τον πούμε Χρήστο) που δεν μας άφηναν να κάνουμε μαθημα.
Εγώ έκλεινα την πόρτα,και ο Χρήστος την άνοιγε. Βρέθηκαν εκεί γιατί από ότι είπαν στο όνειρο είχαν φροντιστήριο μαθηματικών δίπλα από μας και είχαν διάλειμμα. Ύστερα από το μαθημα, βρεθήκα σε μια κατασκήνωση με δυο φιλες μου.
Μπήκαμε μέσα και ανεβήκαμε σε ένα πούλμαν. Ηξερα ότι ο Χρήστος (το παιδί που μου θέλω) θα ήταν μέσα εκεί όποτε ξεκίνησα να τον ψάχνω μαζί με τις άλλες δυο κοπέλες. Αφού τον βρήκα μου λέει “δεν μου έστειλες ούτε ένα μυνημα” και του απαντάω “ας έστελνες εσυ, με έχεις αφήσει και στο διαβάστηκε άμα θυμάσαι” και φεύγω. ( οντως με έχει αφήσει στο διαβάστηκε για πολύ καιρό).
