Ήμουνα λέει κάπου με μια κοπελιτσα κ ένιωθα το χέρι μου να με ποναει φουλ αλλά δεν έδωσα βάση.. Κ το λέω στην κοπέλα κ το κοιτάει κ είχε πειστει φουλ κ το πιεσε κ έβγαλε διάφανο υγρό. Είχε μολυνθεί είπε. Το λέω μετά σε κάτι αλλά άτομα ότι μολύνθηκε κ καναν εν ολιγης σαν τρελοί. Δεν θυμάμαι μετά;πως βρέθηκα εκεί αλλά ήμουν σε ένα δωμάτιο φωτεινο, και ήταν ένα όμορφο, κυμματιστο άσπρο τραπέζι-συρταριερα. Κ ξερωγω από τις πολλες μου σκέψεις καταλήγω να κλαίω με λυγμούς. Το θέμα είναι ότι τόση ώρα που σκεφτόμουν είχα 4 άτομα πισω μένα κ έναν άνθρωπο στα αριστερά μου. Δεν γυρισα ποτε να τους δω, ουτε αυτόν τον έναν στα αριστερά μου. Και όσο εκλεγα, γυρνάει μια γυναίκα από πισω. Μ. και λέει "μπράβο παμτως ειναι σταθςρη"
(Το είπε αυτό επειδή όταν κλαις με λυγμούς τρεμοπαιζει η κοιλιά σου και επειδή ήμουν με την κοιλιά στο τραπέζι δεν κοθνιοταν. Κ ξερωγω μετά από λίγο κάνω κάτι και κάπως σαν να Γλυστράω και να πέφτω στα γόνατα κ να συνεχίζω να κλαίω. Μετά από λίγο σηκώνω το κεφάλι μου Και βλέπω έναν άνθρωπο από τα αριστερά μου να μου λέει έλα θα σε βοηθήσω. (Η μορφή του ήταν σε καρτουν αλλά πολυ περιεργο. Από την άποψη ότι ήταν μόνο ένα κεφάλι με μάτια στόμα κλπ, δεν έχει μαλλί κ θυμάμαι φόραγε κουστουμι νομίζω). Εγώ επειδή είχα πανικοβληθεί απλά έτρεχα κ έτρεχα, αλλά νόμιζα ότι με κινηγαγαν. Και απλά σε μια φάση κάπως νομίζω ξυπνάω, η μπορεί να ονειρευόμουν ότι κοιμόμουν κ το όνειρο να το είδε ο εαυτός μου στο όνειρο που κοιμόταν.
Τελοσπαντων όπως κ να έχει, τον βλέπω δίπλα μου κ απλά τιναζομαι από την άλλη, κ είχα την σχέση μου απο δίπλα μου κ μου έλεγε να ηρεμησω κ πως όλα καλά γιατί ήταν όνειρο..
(Είναι γραμμένο έτσι γιατί το έγραψα με το που ξυπνησα.)
