Ήμουν μόνος στο σπίτι μου στο χωριό. Οι γονείς μου με την αδερφή μου είχαν βγει έξω για φαγητό. Ξαφνικά ακούω φωνές και να ανεβαίνει μια ευδιάθετη τύπισσα τα σκαλοπάτια..
Κατάλαβα ότι κάτι πάει στραβά και κλείνω οριακά την πόρτα χωρίς να την βλέπω να βιάζεται να την προλάβει. Μου λέει πως είναι μια φίλη της μάνας μου για να την ανοίξω, χωρίς να μου εξηγεί κάτι άλλο.
Στη συνέχεια καταφτάνει ακόμα ένας τύπος τον οποίο ούτε αυτόν γνωρίζω...Και οι δύο ήταν χαλαροί χωρίς την παραμικρή χρήση βίας η απειλής.Εκείνη την στιγμή μπροστά τους πρώτα παίρνω τον μπαμπά μου και τον ενημερώνω πως γίνεται ληστεία στο σπίτι και τον λέω να καλέσεις άμεσα την αστυνομία.
Μετά παίρνω τον θείο μου το σηκώνει η κόρη του στη αρχή μετά δίνει το κινητό στο θείο μου και τον λέω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Να σημειωθεί πως και οι δύο ήταν ατάραχοι και δεν κάλεσα εγώ ο ίδιος την αστυνομία αλλά αυτούς.
Τελικά οι δύο ληστές πήγαν από πίσω και μπήκαν στο σπίτι από ένα παράθυρο,την ίδια στιγμή εγώ έπαιζα με ένα λευκό μικρό σκυλί του οποίου δεν ήταν δικό μου και δεν γνώριζα την ταυτότητα του. Είχε τα μπροστά του πόδια σε γύψο..
Την ίδια στιγμή ακούω την λησταρχίνα να αναρωτιέται που να έχω βάλει τα λεφτά μου...Εμένα δεν με ρώτησε ούτε με απείλησε με κάποιο είδος όπλου..
Μπαίνω μέσα στο σπίτι και στο συρτάρι όπου φιλάω στη πραγματικότητα κάποια λεφτά το βλέπω ανακατεμένο χωρίς να λείπουν τα λεφτά όμως...
Παίρνω τα λεφτά μου φοράω τα παπούτσια μου και φεύγω..
Να σημειωθεί πως το συρτάρι αυτό το έχω στη Θεσσαλονίκη και όχι στο χωριό.
